سلام بچه میدونم این مطلب طولانیه ولی تا جایی که توان دارید حتما بخونید ارزش خوندن داره........

ولادت حضرت مهدي و طول عمر ايشان
1- طبيعي بودن حمل و ولادت حضرت مهدي (عج) در روايات شيعه
در اينب بوده است، بلكه آنچه در آنها وارد شده مخفي نگاه داشتن مدت حمل و ولادت آن حضرت است كه در بعضي روايات به طور كلي و در بعضي ديگر مخفي ماندن از چشم "ناس" تعبير شده است ; و مقصود از "ناس" در اين گونه روايات توده مردم و يا خصوص مخالفين مي‎باشند. و اين مخفي نگاه داشتن كاملا طبيعي بود; زيرا در آن شرايط مخوف، حكومت معتمد عباسي حضرت امام حسن عسكري (ع) را در پادگان نظامي شديدا در محاصره قرار داده و از اخباري كه از پيامبر(ص) و ساير ائمه (ع) در بين مسلمانان منتشر شده بود - كه خلفاي پيامبراكرم (ص) و امامان دوازده نفرند و آخرين آنان قائم بالسيف است كه ظالمين و غاصبين را از بين مي‎برد و حكومت عدل و حق تشكيل مي‎دهد - مطلع بود و از اين رو مراقبت شديد نسبت به زندگي خصوصي امام حسن عسكري (ع) اعمال كرده، و قابله هايي را موظف نموده بود تا هرچندگاهي بدون اطلاع قبلي داخل خانه امام حسن عسكري (ع) را جستجو كنند و از عدم حاملگي زن ها مطمئن شوند.
البته مخفي ماندن حمل و ولادت امر محالي نيست ; و براي كسي كه به قدرت مطلقه خداوند و امكان و وقوع معجزات در طول تاريخ پيامبران، و حوادث مهمي كه در مورد حضرت ابراهيم (ع) و حضرت عيسي (ع) و حضرت موسي (ع) اتفاق افتاده و قرآن به آنها اشاره كرده است اعتقاد داشته باشد، مخفي نگاه داشتن بارداري مادر حضرت مهدي (عج) و ولادت غيرعادي او به اراده و خواست خداوند آن هم در شرايطي كه حكومت ظالم زمان با تمام قدرت درصدد جلوگيري از ولادت او برآمده، امري ممكن و مطابق حكمت خداوند خواهد بود.

2-  بررسي طول عمر و غيبت حضرت مهدي (عج)
در ارتباط با عمر غيرطبيعي و غايب بودن حضرت مهدي (عج) به چند نكته اشاره مي‎شود:
1 - امكان ذاتي و وقوعي طول عمر.
2 - اثبات وقوع آن از منظر روايات .
3 - ديدگاه دانشمندان اهل سنت .
اول : امكان ذاتي و وقوعي طول عمر
امكان ذاتي
امكان ذاتي طول عمر قابل بحث و شك نيست، زيرا طول عمر از قبيل خرق عادت است و خرق عادت هيچ استحاله ذاتي ندارد; آنچه هست فقط غير عادي بودن آن و در نتيجه استبعاد آن مي‎باشد، و با استبعاد نمي توان امكان ذاتي چيزي را نفي نمود; علل و اسبابي كه در عالم هستي نقش دارند منحصر به آنهايي نيست كه تاكنون براي بشر شناخته شده و يا در اختيار او مي‎باشد. بسياري از امور بخصوص چيزهايي كه از حوزه محسوسات و علوم مادي و تجربي خارج است و ادله قطعي بر اثبات آنها وجود دارد، با ديد مادي و ذهن عادي بعيد به نظر مي‎رسد; نظير وجود خداوند و صفات او، ملائكه، وحي، معجزات، معاد، برزخ، روح مجرد و نظاير آن .
حتي در حوزه امور مادي نيز بسياري از اكتشافات كنوني بشر براي انسانهاي قرون گذشته كاملا استبعاد داشت و بعضا آنها را غيرممكن مي‎دانستند; همان گونه كه بسياري از اكتشافات بشر در آينده، براي بشر امروز بعيد مي‎باشد; و از همين جهت گفته شده : هرچيزي كه انسان شنيد تا دليل قاطع بر رد آن پيدا نكرده نبايد امكان آن را نفي نمايد. قرآن مي‎فرمايد: (و لا تقف ما ليس لك به علم)(1) "آنچه را به آن علم نداري نفيا و اثباتا دنبال نكن". زيرا (و ما اوتيتم من العلم الا قليلا)(2) "به شما جز اندكي علم داده نشده است".
به دو نمونه اعتراف دانشمندان علوم مادي به عجز خود در كشف اسرار طبيعت توجه نماييد:
موريس مترلينگ مي‎گويد:
"... خيال كرده ايم كه به اسرار ذره هاي كوچك و اتم پي برده ايم، هنوز اسرار ذرات برق و الكترون بر ما مجهول است، ما نمي دانيم كه يك ذره برق يا الكترون از چه ساخته شده و داراي چه تركيباتي است . زيرا الكترون به قدري كوچك است و طوري فرار مي‎كند و چنان با سرعت به اطراف پراكنده مي‎شود كه ما هنوز نتوانسته ايم آن را به تنهايي دستگير كنيم و به تنهايي مورد معاينه و تحقيق قرار بدهيم ! و همچنين نمي دانيم كه يك ذره نور كه به زبان لاتيني "فوتون" نام دارد داراي چه تركيباتي است !... ما هنوز عاجزيم كه يك ذره كوچك از امواج صدا يا فوتون را به تنهايي مورد تجزيه و تحقيق قرار دهيم".(3)
انشتاين مي‎گويد:
"افسانه راز بزرگ هنوز لاينحل است ... آنچه تاكنون از كتاب طبيعت خوانده ايم بسيار چيزها به ما آموخته است و ما با اصول زبان طبيعت آشنا شده ايم ... ولي با اين همه مي‎دانيم كه در مقابل مجلداتي كه خوانده و فهميده شده، هنوز از حل و كشف كامل مطالب دوريم".(4)
امكان وقوعي
امكان وقوعي و عدم محذور براي طول عمر نيز با تحقيقات و تجربياتي كه دانشمندان و متخصصان انجام داده اند امري پذيرفته و مورد قبول مي‎باشد; امروزه ثابت شده است اگر تغذيه اي كه جسم و روح انسان نياز دارد به حد لازم - نه كمتر و نه بيشتر - به او برسد و تمام آفات و امراض جسمي و روحي كه جسم يا روح را صدمه مي‎زند شناسايي و از آنها پيشگيري شود، هيچ علت طبيعي براي مرگ وجود ندارد. و نيز با تجربه ثابت شده كه با تغيير شرايط مادي و روحي زندگي و مراعات قواعد حفظالصحة و بهداشت جسم و روح در محيط فرد و نيز در محيط پدران و مادران، حد متوسط عمر بشر از صدسال متجاوز خواهد بود.
بنابراين اگر كسي بتواند - هرچند از راههاي غيرعادي و اتصال و ارتباط با مبادي غيبي - تمام علل سلامتي جسمي و روحي و امراض و آفاتي كه موجب كوتاه شدن عمر مي‎گردند را بشناسد، مي‎تواند قرنها زنده بماند، به ويژه اگر چنين شخصي مورد عنايت خاص حضرت حق عزوجل باشد و مصلحت و اراده الهي طول عمر او را اقتضا كند.
طول عمر از منظر قرآن
بهترين دليل بر امكان چيزي وقوع آن است ; و براساس منابع ديني حضرت خضر(ع) از زمان حضرت موسي (ع) يا قبل از آن، و حضرت عيسي (ع) و ادريس (ع) و بنابر روايات زيادي از طريق شيعه و سني دجال و بنابر روايت كتاب ينابيع المودة خضر و ذوالقرنين زنده هستند.(5)
و چه بسا امكان زنده ماندن يونس (ع) (ذاالنون) در شكم ماهي تا روز قيامت (برفرض بقاي او در آنجا) از آيه شريفه : (فلو لا أنه كان من المسبحين، للبث في بطنه الي يوم يبعثون)(6) (و اگر چنين نبود كه او - ذوالنون - از تسبيح كنندگان مي‎بود همانا تا روز قيامت در شكم ماهي مي‎ماند) فهميده شود. و نيز از آيه شريفه : (فلبث فيهم الف سنة الا خمسين عاما)(7) (پس - نوح (ع) - در بين قوم خود هزار سال جز پنجاه سال اقامت نمود) عمر (حدود هزار سال) حضرت نوح (ع) فهميده مي‎شود. چنانكه زنده بودن غير عادي اصحاب كهف در سالهاي متمادي از آيات مربوط به آنان (8) به خوبي استنباط مي‎شود; و انسانها در حقيقت نوعي انسان مثل هم اند و اگر برخي از آنان امكان طول عمر داشته باشد ديگران نيز اين امكان را دارند، زيرا "حكم الامثال فيما يجوز و فيما لا يجوز واحد" حكم چيزهاي متماثل در جواز و عدم جواز يكي است .
آيت الله شيخ آقا بزرگ تهراني (ره) نقل كرده است :
"يكي از علما حضرت مهدي (عج) را در خواب ديد و از ايشان دليلي براي طول عمر آن حضرت سؤال نمود، و آن حضرت آيه شريفه : (فلو لا انه كان من المسبحين، للبث في بطنه الي يوم يبعثون)(9) را به او تعليم دادند."
سپس ايشان مي‎گويد:
"ظاهر آيه چنانكه در كشاف نيز گفته شده اين است كه اگر تسبيح گفتن يونس نبود تا روز قيامت زنده در شكم ماهي مي‎ماند. زيرا ظاهر تعبير به "لبث" زنده ماندن است".
سپس ايشان چنين برداشت مي‎نمايد:
"زنده ماندن يونس در شكم ماهي تا روز قيامت مستلزم زنده ماندن خود ماهي نيز تا روز قيامت مي‎باشد; زيرا در صورت مردن ماهي و متلاشي شدن جسم آن عنوان "لبث" در شكم ماهي معنا ندارد".(10)
بنابراين از آيه شريفه امكان زنده ماندن يونس و ماهي تا روز قيامت به خوبي استفاده مي‎شود.
و صاحب كتاب كمال الدين به نقل از كتاب المعمرون (11) و غير آن و با استناد به اقوال مورخين شيعه، تعداد زيادي از معمرين را نام برده و سپس مي‎گويد:
"همين داستانهايي كه در كتب شيعه از معمرين نقل شده اهل سنت نيز از طريق راويان خودشان نظير: محمد بن سائب كلبي، محمد بن اسحاق بن بشار، عوانة بن حكم، عيسي بن زيد بن آب (رئاب) و هيثم بن عدي طائي نقل كرده اند".(12)
و در همان كتاب آمده است :
"اهل سنت داستان عجيب طول عمر ابي الدنيا علي بن عثمان مغربي را نقل كرده و گفته اند او هنگام رحلت پيامبراكرم (ص) حدود سيصد سال داشت و سپس جزو اصحاب علي (ع) قرار گرفت و پيوسته پادشاهان و رؤساي بلاد او را احضار مي‎نمودند و از علت طول عمرش سؤال مي‎كردند و او مي‎گفت : از آب حيات نوشيده است ; و گفته اند تا زمان مقتدر عباسي قطعا زنده بوده و معلوم نيست مرده باشد. با اين حال چگونه طول عمر قائم آل محمد(عج) را بعيد مي‎دانند؟"(13)
شيخ طوسي (ره) مي‎گويد:
"در اخبار عرب وارد شده : لقمان بن عاد بيشترين عمر را داشته، يعني حدود سه هزار و پانصد سال".
و قبل از آن اين گونه گفته است :
"و همچنين اصحاب حديث گفته اند: دجال در زمان پيامبراسلام (ص) حيات داشته است و تا هنگام خروج زنده است".(14)
و مطابق روايات متواتر شيعه و سني، خروج دجال هنگام ظهور حضرت مهدي (عج) مي‎باشد كه به دست ايشان و حضرت عيسي (ع) كشته مي‎شود.
اهل سنت و زنده بودن حضرت عيسي (ع)
در مورد زنده بودن حضرت عيسي (ع) و نزول ايشان در آخرالزمان بنابر نقل منتخب الاثر(15) چندين نفر از بزرگان اهل سنت ادعاي اجماع نموده اند:
تفسير "البحر المحيط" از ابن عطيه اندلسي نقل كرده است كه :
"امت اسلامي بر آنچه حديث متواتر دلالت دارد، يعني زنده بودن عيسي در آسمان و نزول او در آخرالزمان اجماع و اتفاق دارند".(16)
ابوحيان صاحب تفسير كوچك خود به نام "النهر المار من البحر" كه در حاشيه تفسير "البحر المحيط" چاپ شده است نيز اتفاق امت را بر آن ادعا نموده است .(17)
صاحب "لوامع الانوار البهية" همين معنا را به اجماع امت نسبت داده و گفته است :
"جز بعضي از فلاسفه و اهل الحاد كه به نظر آنان اعتنايي نمي شود، مخالف اين معنا نيستند".
و از كتاب "النظم المتناثر من الحديث المتواتر" نقل كرده است كه :
"آمدن حضرت عيسي از آسمان از نظر كتاب و سنت و اجماع قطعي و ثابت مي‎باشد".(18)
در اين رابطه صاحب كتاب "منتخب الاثر" به تفصيل نظريه مخالفين - نظير محمد عبده و شاگردش رشيد رضا در تفسير "المنار" و تأثير آن در بين بعضي از علماي الازهر و از جمله شيخ شلتوت - را نقل كرده و با اشاره به رد نظريه آنان توسط بعضي علماي الازهر و تأكيد بر متواتر معنوي بودن اخبار دال بر زنده بودن عيسي (ع) و نزول او در آخرالزمان، به اثبات آن از نظر قرآن پرداخته است .(19) بجاست مراجعه شود.
كلام يكي از علماي اهل سنت
در رابطه با موضوع فوق در كتاب "غاية المرام" پيش از پرداختن به جريان زنده بودن حضرت عيسي (ع) آمده است :
"كنجي شافعي صاحب كتاب "البيان في اخبار صاحب الزمان" مي‎گويد: ابن جرير طبري گفته است : خضر و الياس زنده اند و روي زمين زندگي مي‎كنند... .
براي اثبات زنده بودن حضرت عيسي (ع) علاوه بر دو روايت كه در صحيح مسلم ذكر شده است كه دلالت مي‎كند بر زنده بودن آن حضرت و نزول او در آخرالزمان، به آيه شريفه : (و ان من اهل الكتاب الا ليؤمنن به قبل موته)(20) "هيچ يك از اهل كتاب نيست مگر اينكه قبل از مرگ خود به او - عيسي (ع) - ايمان مي‎آورد" نيز مي‎توان استدلال نمود; زيرا تاكنون چنين اتفاقي رخ نداده كه تمام اهل كتاب به حضرت عيسي ايمان بياورند، پس قهرا بايد در آينده و آخرالزمان چنين اتفاقي رخ دهد، و اين معنا مستلزم زنده بودن آن حضرت است .
و زنده بودن دجال نيز از روايتي كه در كتاب صحيح مسلم نقل شده و مسلم صحت آن را تأييد كرده است فهميده مي‎شود.
و اما زنده بودن شيطان نيز از آيه شريفه : (قال رب فانظرني الي يوم يبعثون، قال فانك من المنظرين)(21) "شيطان گفت : خدايا پس به من تا روزي كه مردم مبعوث مي‎شوند مهلت ده، و خدا گفت : همانا تو از مهلت دادگان هستي" به خوبي فهميده مي‎شود...
هنگامي زنده بودن حضرت عيسي (ع) و دجال و شيطان به ادله ذكر شده ثابت شد، زنده بودن حضرت مهدي (عج) چه بعدي خواهد داشت ؟"
نامبرده سپس براي اثبات زنده بودن حضرت مهدي (عج) با استدلال عقلي مي‎گويد:
"مصلحت و فلسفه زنده بودن حضرت عيسي (ع) و نزول او هنگام ظهور حضرت مهدي و اقتدا به آن حضرت در نماز - كه در روايات زيادي ذكر شده - اين است كه اهل كتاب، پيامبراسلام (ص) كه خاتم پيامبران است را تصديق كرده و به او ايمان بياورند و همه مردم جهان مسلمان شوند.
و مصلحت زنده بودن دجال با آنكه كارش افساد و تفتين است و حتي - بنابر آنچه گفته شده - ادعاي خدايي نيز مي‎كند، اين است كه مردم آزمايش شوند و با بصيرت حق را از باطل بازشناسند و به آن رو آورند و هنگام ظهور حضرت مهدي (عج) دنيا پر از عدل و قسط گردد.
پس در حقيقت زنده بودن حضرت عيسي (ع) و دجال جنبه مقدمي دارد و به منزله فرع است، و هنگامي كه فرع زنده باشد اصل كه حضرت مهدي (عج) است به طريق اولي بايد زنده باشد...".(22)
................
زيرنويسها :
________________________________________
[1] سوره اسراء، آيه 36 .
[2] سوره اسراء، آيه 85 .
[3] "روح به كجا مي‎رود؟"، ص 14 .
[4] نظريه انشتاين، ص 11 .
[5] ينابيع المودة، ج 3، ص 347 .
[6] سوره صافات، آيه 143 و 144 .
[7] سوره عنكبوت، آيه 14 .
[8] سوره كهف، آيات 9 تا 12 .
]9] سوره صافات، آيه 143 و 144 .
[10] مصلح جهاني و مهدي موعود از ديدگاه اهل سنت، خسروشاهي، ص 300، به نقل از كتاب خطي مرحوم شيخ آق[11] مرحوم مجلسي در بحار، ج 51، ص 108 از كتاب سيدبن طاووس به نام "الطرايف" نقل كرده كه نامبرده كتابي ديده است به نام "المعمرون" تأليف يكي از علماي معروف اهل سنت، ابي حاتم، سهل بن محمد السجستاني، و بعيد نيست همان كتاب فوق الذكر باشد.
[12] كمال الدين، ج 2، ص 576 .
[13] همان، ج 2، ص 537 و 538 . ا بزرگ تهراني .
[14] الغيبة، شيخ طوسي، ص 113 .
[15] منتخب الاثر، ج 3، ص 307 .
[16] تفسير البحر المحيط، ابوحيان اندلسي، ج 2، ص 473 .
[17] همان .
[18] لوامع الانوار البهية، ص 94 .
[19] منتخب الاثر، ج 3، ص 307 .
[20] سوره نساء، آيه 159 .
[21] سوره حجر، آيه 36 و 37 .
[22] غاية المرام، چاپ قديم، باب 124 از فصل آخر كتاب، ص 712 .

منبع : كتاب موعود اديان  ص 128 تا 139

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: